Υπογονιμότητα

Περιγραφή

Η υπογονιμότητα ορίζεται ως η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει σύλληψη και να αποκτήσει τέκνο έπειτα από τουλάχιστον ένα έτος τακτικών σεξουαλικών επαφών χωρίς αντισυλληπτική προστασία.

Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Εκτιμάται ότι στη χώρα μας ένα στα πέντε ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας – περί τις 300.000-εμφανίζει πρόβλημα υπογονιμότητας. Είναι σημαντικό να τονισθεί πως ο όρος υπογονιμότητα, αφορά εξίσου τους άντρες και τις γυναίκες. Όσον αφορά τα αίτια, σε ποσοστό 40% εμπλέκεται ο ανδρικός παράγοντας, στο 40% ο γυναικείος και στο υπόλοιπο 20% «ευθύνονται» και οι δύο.

Σε ότι αφορά τις ανωμαλίες που προκαλούν ανδρική υπογονιμότητα, η κυριότερη είναι η κιρσοκήλη η οποία είναι υπεύθυνη για το 37%των περιπτώσεων. Ακολουθούν οι ανωμαλίες του σπέρματος, η δυσλειτουργεία των όρχεων, η απόφραξη και η κρυψορχία. Ο ρόλος του γιατρού, που παρακολουθεί το υπογόνιμο ζευγάρι, είναι κεντρικός, το κατευθύνει στις απαραίτητες μόνο εξετάσεις και του προσφέρει θεραπευτικές λύσεις σεβόμενος το χρόνο, τον κόπο και τα έξοδα που απαιτούνται. Παράλληλα οφείλει να τους υπενθυμίζει διαρκώς, στην επίπονη προσπάθεια να αποκτήσουν το παιδί που ποθούν, το μήνυμα αισιοδοξίας που στις μέρες μας πηγάζει από την επιστημονική γνώση και πραγματικότητα : οι πιθανότητες ακολουθώντας τις σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές ιατρικές μεθόδους είναι με το μέρος τους .

Video : Υπογοννιμότητα

Θεραπεία

Η προσπάθεια για την θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας παρουσιάζει δυσκολίες και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλεί απογοητεύσεις. Συνήθως η διαδικασία απαιτεί χρόνο και τα αποτελέσματά της δεν φαίνονται άμεσα. Χρειάζεται να περάσουν τουλάχιστον 3 μήνες (1 κύκλος σπερματογένεσης) μετά την ολοκλήρωση μιας θεραπείας, προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχει βελτιωθεί η ποιότητα του σπέρματος.

Θεραπεύσιμη Αιτία

Όταν εντοπίζεται μία συγκεκριμένη, θεραπεύσιμη αιτία, ο ιατρός συστήνει την αντίστοιχη αγωγή. Η θεραπεία μπορεί να είναι:

Φαρμακευτική - σε περιπτώσεις φλεγμονής, ορμονικών διαταραχών ή στυτικής δυσλειτουργίας (π.χ. αντιβιοτικά, ορμονικά σκευάσματα κλπ)
Χειρουργική - σε περιπτώσεις απόφραξης (διάνοιξη αποφραγμένων αγωγών του γεννητικού συστήματος)
Αποκατάσταση κιρσοκήλης

Εφ' όσον το ιστορικό της συζύγου το επιτρέπει, το ζευγάρι μπορεί στη συνέχεια να προσπαθήσει να συλλάβει με φυσικό τρόπο.

Ιδιοπαθής Υπογονιμότητα

Αν ο ιατρός κρίνει ότι υπάρχει πιθανότητα βελτίωσης, με βάση το ατομικό ιστορικό του εξεταζομένου, ακολουθείται μια εμπειρική αγωγή. Θεραπευτικά σχήματα τέτοιου τύπου περιλαμβάνουν συνήθως την χορήγηση αντιοεξιδωτικών ουσιών και ορμονών. Αν η αγωγή αποδώσει, τότε το ζευγάρι θα έχει βελτιωμένη πιθανότητα σύλληψης, είτε φυσιολογικά είτε με υποβοηθούμενο τρόπο.

Μεθοδοι Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής

Στις περιπτώσεις όπου, παρά τα θεραπευτικά μέτρα, η ποιότητα του σπέρματος παραμένει χαμηλή, προσφέρεται η εναλλακτική της υποβολής του ζευγαριού σε τεχνικές Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, όπως η ενδομήτρια σπερματέγχυση, η κλασική μέθοδος εξωσωματικής γονιμοποίησης ή η μικρογονιμοποίηση. Νέες εξελιγμένοι μέθοδοι, σήμερα, δίνουν ουσιαστικές ελπίδες στα υπογόνιμα ζευγάρια να αποκτήσουν το δικό τους παιδί. Τις δύο πρόσφατες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί με συνεργασία των κλάδων της Βιολογίας και Εμβρυολογίας σύγχρονοι μέθοδοι λήψις σπερματοζωαρίων κατ’ ευθείαν από τον όρχι ή την επιδιδυμίδα, με μικροχειρουργικές τεχνικές σε άνδρες με προβληματικό σπέρμα. Οι τεχνικές αυτές, δεν θεραπεύουν την αιτία της ανδρικής υπογονιμότητας, αλλά 'παρακάμπτουν' το πρόβλημα, παρέχοντας στο ζευγάρι την δυνατότητα να επιτύχει γονιμοποίηση, ακόμα και όταν η ποιότητα του σπέρματος είναι εξαιρετικά χαμηλή.